Stoi sama na drodze, którą podążą mnóstwo ludzi, nikt jej nie zauważa, bo każdy zajęty jest sobą. Czuje ogromną pustkę w sercu i żal, żal do samej siebie, że nie potrafiła nic zrobić ze swoim życiem. Ciepła łza spływa po bladym policzku i już wie, że straciła wszystko, wie, że przegrała walkę o swoje życie. Postać mężczyzny oddala się w nieznanym jej kierunku, ale ona nie ma odwagi by za nim pobiec, by przeprosić i coś zmienić. Nogi odmawiają jej posłuszeństwa, głos więźnie w gardle, może pozwolić sobie jedynie na łzy, tylko one na złość się pojawiają.
Widziała to oczami wyobraźni, chciała to zobaczyć, by przekonać się czy jest gotowa na odrzucenie przyjaciela. Teraz wie, że tego nie chce. Odwraca się, widzi ukochanego mężczyznę, podchodzi do niego i mocno się w niego wtula. Wie, że tym razem nie chce uciekać, tym razem nie zrezygnuje z miłości.
-Nie tym razem…- szepcze i mocniej się w niego wtula.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz